захлю́паць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абпырскаць, абліць вадой, граззю і пад. Ядзя стаяла, абтрасалася, нібы мокрая курыца. — Захлюпаю падлогу, — апраўдвалася яна. — Бач, як цячэ... Новікаў.

захлю́паць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць хлюпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)