вы́зублены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вызубіць.
2. у знач. прым. З пашкоджаным лязом; вышчарблены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)