вытачаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вытачыць.

2. перан.; у знач. прым. З правільнымі тонкімі рысамі. Вытачаны нос, твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)