выпусціць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць; зак., каго-што.
1. Адпусціць на волю, вызваліць. Выпусціць птушку з клеткі. ▪ [Параска] не адважвалася сказаць страшную праўду: Панаса выпусцяць тады, калі да.. [палякаў] прыйдзе бацька. Колас.
2. Дазволіць, даць магчымасць выйсці адкуль‑н., пусціць куды‑н. Выпусціць карабель з гавані. Выпусціць танцораў на сцэну. Жывёлу выпусцілі на вадапой. // Даць магчымасць выцечы, выйсці, распаўсюдзіцца. Выпусціць ваду з бочкі. Выпусціць цяпло з хаты. ▪ Тым часам падышоў цягнік. Выпусціў белыя клубы пары і зноў зачыхкаў, набіраючы хуткасць. Гроднеў.
3. Расходаваць у працэсе стральбы; выстраліць. Выпусціць дзве міны. ▪ Немец трымаў парабелум апушчаныя, а таму стары не спяшаўся, упэўнены, што раней, чым той падыме і накіруе на іх парабелум, ён зможа выпусціць увесь барабан. Шамякін.
4. Перастаць трымаць; упусціць. Выпусціць талерку з рук. ▪ Сёмка выпусціў Зосіну руку і адступіў крок назад. Гартны.
5. Даць поўную, закончаную адукацыю, давесці да канца навучанне. Выпусціць з інстытута датэрмінова. ▪ [Вера:] — Мне толькі дваццаць тры гады, а колькі я ўжо дзяцей выпусціла са сваёй школы! Чорны.
6. Вырабіць, выпрацаваць. Выпусціць прадукцыю звыш плана. ▪ Спачатку вырваўся гудок, Завода слаўнага басок: — Я выпусціў аўтамабіль На многа тон, на многа міль. Лужанін. // Выдаць, надрукаваць. Выпусціць кнігу, лістоўку, насценгазету. // Пусціць у абарачэнне. Выпусціць марку. Выпусціць пазыку.
7. Высунуць вонкі, на паверхню. Выпусціць кіпцюры.
8. Павялічыць у даўжыню, шырыню. Выпусціць рукавы.
9. Абл. Здаць у наймы. Тады Бухча выпусціў вясковую бацькоўскую хату і зямельную дзялянку ў арэнду. Чорны.
•••
Выпусціць з-пад увагі — забыць пра што‑н.
Выпусціць з рук — упусціць, не выкарыстаць у сваіх мэтах.
Выпусціць кішкі (груб.) — зарэзаць.
Выпусціць лейцы з рук — аслабіць сілу ўлады над кім‑н.