вы́цераб, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выцерабіць (у 1 знач.).
2. Разм. Выцерабленае месца. За агароджаю пачыналася іржышча на лясным выцерабе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)