вундэркі́нд, ‑а, М ‑дзе, м.

Дзіця з надзвычайнымі для свайго ўзросту здольнасцямі.

[Ад ням. Wunderkind — цуд-дзіця.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)