Verbum

ву́дачка, ‑і. ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Тое, што і вуда. Вадзік трымаў у руках вудачкі, Сашка кіраваў лодкай. Гамолка.

•••

Зматаць вудачкі — тое, што і зматаць вуды (гл. зматаць).

Папасціся (трапіць) на вудачку гл. папасціся.