вешальнік, ‑а,
1. Той, хто вешае людзей.
2. У спалучэнні з назоўнікам — правіцель, які вызначаецца сваёй жорсткасцю і дэспатызмам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вешальнік, ‑а,
1. Той, хто вешае людзей.
2. У спалучэнні з назоўнікам — правіцель, які вызначаецца сваёй жорсткасцю і дэспатызмам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)