верад, ‑у, М ‑дзе, м.

Шкода, якая прычынена руцэ, назе ці якім‑н. унутраным органам у выніку перанапружання або жыццёвай нягоды. Нажыць верад. Верад сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)