векавуха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.

Разм. Старая дзеўка. Сама.. [Маша] старалася ўпрыгожыць сябе моднымі плаццямі і прычоскамі, але ўпотай амаль рыхтавалася пражыць «векавухай» (так у іх вёсцы называюць старых дзевак). Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)