ведзьма, ‑ы,
1. У народных павер’ях — жанчына, якая водзіцца з «нячыстай сілай»; злая чараўніца.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ведзьма, ‑ы,
1. У народных павер’ях — жанчына, якая водзіцца з «нячыстай сілай»; злая чараўніца.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)