вярыцельны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Які сведчыць пра даручэнне каму‑н. чаго‑н.
•••
Вярыцельная грамата гл. грамата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)