вядзерца, ‑а; Р мн. ‑рац; н.
Памянш. да вядро (у 1 знач.); невялікае вядро. З вядзерцам у руцэ.. [Ядвіся] скоранька ішла да студні. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)