вяха, ‑і;
1. Шост, тычка, звычайна з пучком травы або галінак на канцы для абазначэння мяжы, напрамку, руху.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяха, ‑і;
1. Шост, тычка, звычайна з пучком травы або галінак на канцы для абазначэння мяжы, напрамку, руху.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)