валюнтары́зм, ‑у,
1. Ідэалістычная плынь у філасофіі, якая аб’яўляе волю вышэйшым, творчым прынцыпам быцця, першаасновай усяго існага.
2. Прызнанне волі, а не розуму рашаючым фактарам псіхічнай дзейнасці чалавека.
[Ад лац. voluntarius — валявы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)