узру́шанасць, ‑і, ж.

Стан узрушанага; усхваляванасць; трывога. Дзяўчына зусім супакоілася, нервовая ўзрушанасць зусім прайшла. Маўр. Панавала бадзёрая ўзрушанасць — ва ўсіх толькі і было размоў, што пра Мінск, пра штурм... Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)