утылітары́зм, ‑у,
1. Прынцып ацэнкі ўсіх з’яў з пункту гледжання іх карыснасці, магчымасці служыць сродкам для дасягнення якой‑н. мэты.
2. Напрамак у этыцы, які лічыць карысць асновай маральнасці і крытэрыем чалавечых паводзін.
[Ад лац. utilitas — карысць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)