утка́ць, утку, утчэш, утчэ; утчом, утчаце, уткуць; пр. уткаў, уткала; зак., што і чаго.

1. Уплесці, уставіць шляхам ткання нітку, паласу ў тканіну.

2. Ткучы, вырабіць што‑н. у якой‑н. колькасці.

3. Пакрыць скрозь тканым узорам; упрыгожыць шляхам ткання. Уткаць ручнікі золатам.

4. Зрасходаваць у працэсе ткання. За дзень уткала кілаграм пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)