упаўнава́жанне, ‑я, н.
У выразе: па ўпаўнаважанню каго-чаго — на падставе дадзеных кім‑н. паўнамоцтваў, даверанасці. Па ўпаўнаважанню народнага кантролю камісія праверыла выдаткаванне сродкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)