упапа́д, прысл.
Дарэчы, слушна. Рыгор разумеў Сёмку, і калі судзіў аб ім, то судзіў упапад. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)