унічыю́, прысл.
Без выйгрышу і пройгрышу. Шахматная партыя скончылася ўнічыю. □ Гаспадары свае вароты адстаялі. Быў скончан першы тайм унічыю. Нуль-нуль. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)