уго́дніцтва, ‑а, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угоднічаць; паддобрыванне, падлашчванне, удыганне. Яго прынцыповай натуры праціўна было ўгодніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)