ту́таўнік, ‑а і ‑у, м.
1. ‑а. Тутавае дрэва. / у знач. зб. Пасадкі тутаўніку.
2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)