ту́ркаўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.

Птушка атрада галубоў з бурым апярэннем без металічнага бляску. Чуваць буркатанне туркавак. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)