трышчаці́ннік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства злакаў з голым сцяблом і раскідзістай мяцёлкай, расце на лугах, у лясах і сярод хмызняку. Трышчаціннік сібірскі. Трышчаціннік каласісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)