трыпу́тнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства трыпутнікавых з шырокім лісцем і дробнымі кветкамі ў коласападобным суквецці, якая расце абапал дарог, на лугах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)