трушчо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да трушчобы (у 1, 2 знач.); уласцівы трушчобы. Трушчобныя мясціны.

2. Нядобраўпарадкаваны, непрыдатны для жылля. Трушчобны квартал. // Які жыве ў трушчобах. Трушчобныя насельнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)