трэці, ‑яя, ‑яе.
1. Ліч. парадк. да тры. Трэці год. Трэці па парадку. Трэці дом з краю. Трэцяя дзея п’есы. ▪ Прайсціся трэці раз Сцёпка не адважыўся: лёгка магло стацца так, што хто-небудзь з суседзяў мог бы звярнуць на яго ўвагу. Колас.
2. Асабіста не зацікаўлены ў чым‑н., што датычыцца дзвюх другіх асоб; пабочны. Усю гэтую гутарку чула трэцяя асоба. Чарнышэвіч.
3. у знач. займ. Хто‑, што‑н. з ліку некалькіх асоб або прадметаў пры іх пералічэнні. [Несцяровіч:] — Мільён людзей, скажам, працуе. Адзін муруе, другі цэглу робіць, трэці дрэва чэша, чацвёрты зямлю арэ. Кожны робіць сваё, а разам — гэта адна справа. Чорны.
4. перан. Не галоўны па значэнню, трэцярадны. На трэціх ролях. // Які выконвае дапаможную партыю. Трэці голас. // Ніжэйшы, горшы па якасці за другі. Трэці сорт. Чай трэцяга сорту.
5. у знач. наз. трэцяе, ‑яга, н. Страва, якая падаецца пасля другой; салодкая страва. На другі дзень з харчаваннем справа наладзілася, з’явіліся нават і трэція. Дубоўка.
6. у знач. наз. трэцяя, ‑яй, ж. Трэцяя частка, трэць. Адна трэцяя.
7. у знач. пабочн. трэцяе. Па-трэцяе.
•••
Трэцяе пакаленне — унукі.
Трэцяе саслоўе гл. саслоўе.
Трэцяя асоба гл. асоба.
Да трэціх пеўняў — да світання.
З трэціх рук; праз трэція рукі гл. рука.
Чуць з трэціх вуснаў гл. чуць.