тэрпенці́н, ‑у, м.

Смалістае рэчыва, якое выдзяляецца са ствала хвойных дрэў у месцах разрэзу і пры перагонцы дае шкіпінар і каніфоль; жывіца.

[Грэч. terebinthinos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)