тэрмі́т 1, ‑у,
Парашкападобная сумесь алюмінію з вокісламі некаторых металаў, якая пры гарэнні дае вялікую тэмпературу і выкарыстоўваецца ў тэхніцы і ваеннай справе.
[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня.]
тэрмі́т 2, ‑а,
Перапончатакрылае насякомае гарачых краін, якое жыве згуртаваннямі ў вялікіх гнёздах і з’яўляецца шкоднікам драўніны.
[Ад лац. termes, termitis — жук-дрэваед.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)