тапо́ршчыць, ‑шчу, ‑шчыт, ‑шчыць; незак., што.
Абл. Тапырыць. Ураднік моўчкі тапоршчыў вусы. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)