своеўла́дны, ‑ая, ‑ае.

Які робіць што‑н. па сваёй волі, па свайму нораву; свавольны. Своеўладны чалавек. // Уласцівы такому чалавеку. Своеўладны характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)