сві́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што і світа 3. Амелька адхіліў крысо світкі і падаў Тэклі гладышык светлага мёду. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)