сту́пар, ‑у,
Стан прыгнечанасці пры некаторых псіхозах, які выяўляецца ў маўклівасці і поўнай нерухомасці хворага.
[Ад лап. stupor — здранцвенне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сту́пар, ‑у,
Стан прыгнечанасці пры некаторых псіхозах, які выяўляецца ў маўклівасці і поўнай нерухомасці хворага.
[Ад лап. stupor — здранцвенне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)