стрыкту́ра, ‑ы, ж.
Спец. Звужэнне якога‑н. трубчастага органа або адтуліны поласцевага органа ў выніку запалення. Стрыктура стрававода.
[Лац. strictura.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)