Verbum

стру́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад струдзіць.

2. у знач. прым. Тое, што і натруджаны (у 2 знач.). — Ну, дай, маці, руку! — і пацалаваў [Косця] яе шурпатую, струджаную руку. Лынькоў. Як павышэлі струджаныя спіны! Сіпакоў.