Разм. Тое, што і струхлець. [Патапавіч:] — Плот унь усюды струхнеў.Кулакоўскі.Што ж здарылася? Пень стаяў, можа, сто гадоў. Увесь ён струхнеў. Магутныя карані ягоныя ў зямлі таксама струхнелі.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)