страфанці́н, ‑у, м.

Лякарства, якое атрымліваецца з насення некаторых раслін (страфанту, кендыру, адонісу і інш.) і выкарыстоўваецца пры сардэчнай недастатковасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)