спрэ́гчыся ​1, спрагуся, спражэшся, спражэцца; спражомся, спражацеся, спрагуцца; пр. спрогся, спрэглася; заг. спражыся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Запрэгчыся разам, у адну вупраж (пра коней, валоў і пад.).

2. перан. Разм. Аб’яднацца для выканання якой‑н. справы.

спрэ́гчыся ​2, спражэцца; пр. спрогся, спрэглася; зак.

Тое, што і спражыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)