спе́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад спешыць.
2. у знач. прым. Які злез з каня, спешыўся. На дварэ стаяў бранявік і спешаны атрад. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)