славі́нцы, ‑аў; адз. славінец, ‑нца, м.; славінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. славінкі, ‑нак; ж.

1. Заходнеславянская народнасць, блізкая да кашубаў, якая жыве ў Польшчы.

2. Недакладная назва славенцаў, якая ўжывалася ў рускай гістарычнай і этнаграфічнай літаратуры 19 ст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)