сінхрані́зм, ‑у, м.
Кніжн. Дакладнае супадзенне ў часе дзвюх або некалькіх з’яў ці працэсаў; адначасовасць.
[Ад грэч. synchronos — адначасовы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)