сібілянт, ‑а,
У фанетыцы — пярэднеязычны фрыкатыўны зычны гук (с, з, ш, ж).
[Ад лац. sibilans — свісцячы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сібілянт, ‑а,
У фанетыцы — пярэднеязычны фрыкатыўны зычны гук (с, з, ш, ж).
[Ад лац. sibilans — свісцячы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)