сібілянт, ‑а, М ‑нце, м.

У фанетыцы — пярэднеязычны фрыкатыўны зычны гук (с, з, ш, ж).

[Ад лац. sibilans — свісцячы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)