шпанго́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Спец. Папярочны крывы брус у корпусе карабля ці самалёта, які забяспечвае трываласць бартоў і днішча.

[Гал. spanthout ад spant — бэлька і hout — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)