шнэк, ‑а, м.
Спец. Транспарцёр, прызначаны для перамяшчэння сыпкіх, цестападобных і інш. матэрыялаў, рабочым органам якога з’яўляецца вінт.
[Ад ням. Schnecke — смоўж.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)