шальмава́нне, ‑я, н.
1. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. шальмаваць (у 1, 2 знач.).
2. Гіст. Від ганебнага публічнага пакарання ў Расіі 18 ст. для дваран, асуджаных на смяротную кару або вечную ссылку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)