сце́рпець, сцярплю, сцерпіш, сцерпіць; зак., што і без дап.

Тое, што і сцярпець. Было нялёгка сцерпець Януку І не ўсадзіць усю абойму куль У юду гэтага. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)