сапрапе́ль, ‑ю, м.

Спец. Глей, які ўтвараецца на дне стаячых вадаёмаў з перагнілых рэштак жывёлін і раслін (выкарыстоўваецца для гразелячэння, як угнаенне і пад.).

[Ад грэч. sapros — гнілы і pelos — гразь, глей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)