самару́х, ‑у, м.
Спец. Вечны рух і развіццё матэрыі, якое адбываецца паводле ўласцівых ёй супярэчнасцей, барацьбы процілегласцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)