самагартава́нне, ‑я, н.

Здольнасць некаторых металічных сплаваў адвольна загартоўвацца на халодным паветры пасля награвання да гартавальнай тэмпературы. Самагартаванне магніевых сплаваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)